sosna syberyjska
Encyklopedia PWN
ekol. borealny las gł. iglasty w Eurazji i Ameryce Północnej, którego drzewostan składa się gł. ze świerka, jodły, modrzewia i sosny z domieszką drzew liściastych — brzozy, osiki, olszy i wierzby;
Zachodniosyberyjska, Nizina, Zạpadno-Sibịrskaja rawnịna,
aluwialna nizina w azjat. części Rosji, między Uralem na zachodzie a Wyż. Środkowosyberyjską na wschodzie oraz między wybrzeżem M. Karskiego na północy a Wyż. Turgajską, Pogórzem Kazachskim i Ałtajem na południu;
